Paul, een orthopedisch chirurg in de publieke sector die 6.300 euro verdient, vertelt: "In mijn eigen praktijk zou ik het dubbele of drievoudige kunnen verdienen."
Op 34-jarige leeftijd, na bijna tien jaar studie, staat Paul aan het begin van zijn carrière als orthopedisch chirurg. Een beroep dat hij uitoefende in een gerenommeerd openbaar ziekenhuis, waar hij ‘complexe operaties’ kon uitvoeren.
Door Manon AublancPaul geeft grif toe dat dokter zijn "helemaal geen roeping" was, en chirurg zijn "nog minder". "Ik heb nooit de beroemde uitspraak gedaan : 'Ik heb altijd mensen willen redden '", legt de man die nu orthopedisch chirurg is, lachend uit. Zeker omdat niemand in zijn familie in de medische sector werkt. Het was dus "een beetje toevallig" dat de jongeman zich inschreef voor de medische opleiding, toen hij aan het einde van de middelbare school een richting moest kiezen.
Na drie jaar "met zijn neus in de boeken" te hebben gezeten, begon Paul aan zijn eerste coschappen, met name in de cardiologie en interne geneeskunde. "We krijgen een kijkje in de geneeskunde van dichtbij; het geeft ons echt inzicht in het vakgebied", zegt hij. Maar zijn eerste stappen in het ziekenhuis hadden niet het gewenste effect. "We hebben urenlang patiënten beoordeeld en hun kamers bezocht. Dat ging heel langzaam", herinnert hij zich.
Le Parisien
